De kerken van Frankrijk branden – en niemand lijkt het iets te kunnen schelen

2025 – De kerken van Frankrijk staan onder aanval, maar de media en de politieke elite doen alsof er niets aan de hand is. Vorig jaar zagen we branden in historische kerken in Rouen, Saint-Omer en Poitiers – elk een sombere toevoeging aan een groeiende reeks tragische gebeurtenissen. Al jarenlang worden christelijke gebedshuizen het doelwit van brandstichting en vandalisme. Toch ontbrak het tot nu toe aan officiële erkenning van de omvang van het probleem. Dat is veranderd. De Franse territoriale inlichtingendienst heeft gemeld dat er in 2024 een toename van 30 procent was in criminele kerkbranden. 

Dat zijn niet zomaar enkele op zichzelf staande incidenten – het is een golf. En een bijzonder zorgwekkende. 

In 2023 waren er 38 geregistreerde gevallen van criminele brandstichting tegen kerken in Frankrijk. In 2024 steeg dat aantal tot bijna 50.

De meest getroffen regio's zijn Nouvelle-Aquitaine, Île-de-France en Grand-Est. Dit zijn geen toevallige branden veroorzaakt door slecht bedrading of een vergeten kaars die bleef branden. Dit zijn doelbewuste daden. Toch is er geen publieke verontwaardiging over deze toename, geen roep om actie vanuit de Franse mainstream pers – slechts een verontrustende stilte.

Ons wordt vaak verteld dat alle religies gerespecteerd moeten worden. We zien snelle veroordelingen bij aanvallen op synagogen of moskeeën, maar als het om kerken gaat, daalt er een vreemde stilte neer. (bron)

Sonja Nientiet: een Duitse verpleegkundige gegijzeld in Somalië – en de wereld zwijgt

Sonja Nientiet, een Duitse verpleegkundige die voor het Rode Kruis werkte, werd op 2 mei 2018 ontvoerd in Mogadishu, in de Zoobe-wijk, terwijl zij haar werk deed om levens te redden. Sindsdien is ze gevangen gehouden, en bijna zeven jaar later is ze nog steeds niet vrij.

Op 27 maart 2025 verscheen er een nieuwe video van Nientiet, geplaatst op een pas aangemaakt YouTube-kanaal. Het is de eerste openbare verschijning van haar sinds haar ontvoering. In de video spreekt Nientiet – gekleed in een zwarte hijab en zichtbaar ouder en uitgeput – kalm Engels met een Duits accent. Ze veegt tranen weg en smeekt: "Ik vraag om onmiddellijke hulp om mijn leven te redden en teruggebracht te worden naar Duitsland." Haar woorden benadrukken dat haar redding een kwestie van leven en dood is.

Volgens berichten eisen haar ontvoerders een losgeld van 20 miljoen dollar en dreigen ze haar over te dragen aan ISIS als hun eisen niet worden ingewilligd. Hoewel de ontvoerders beweren geen banden te hebben met Al-Shabaab of ISIS, verwijst Nientiet in de video naar recente gebeurtenissen, zoals de aanslag op de presidentiële colonne van Somalië op 18 maart 2025. Op de achtergrond zijn geluiden te horen die suggereren dat ze zich mogelijk in een woongebied bevindt, omringd door vrouwen en kinderen. 

Het Internationale Rode Kruis (ICRC) noemt de video een teken van hoop voor haar bevrijding, maar uitte ook diepe bezorgdheid over haar gezondheid. Een geplande gezamenlijke reddingsoperatie door Duitse en Amerikaanse troepen werd op het laatste moment geannuleerd vanwege veiligheidszorgen van het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken. 

Ondertussen blijft de officiële reactie in Duitsland beperkt tot stilte. Het ministerie van Buitenlandse Zaken houdt vast aan zijn beleid om niet te reageren op zaken van gegijzelde Duitse burgers. Ook suggereren onbevestigde berichten dat een lokale beveiliger van het Rode Kruis-complex mogelijk betrokken was bij de ontvoering, maar dit is nooit officieel bevestigd.

De video van Nientiet heeft opnieuw de aandacht gevestigd op de ernstige risico's waarmee hulpverleners in Somalië dagelijks worden geconfronteerd. In een land waar onveiligheid, ontvoeringen en gerichte aanvallen aan de orde van de dag zijn, blijft de wereldtoeschouwer vaak passief, terwijl slachtoffers zoals Sonja om hulp roepen.

Het is tijd om te erkennen dat het leven van hulpverleners, die hun werk doen om anderen te helpen, niet als vanzelfsprekend kan worden beschouwd. Sonja Nientiet verdient onze aandacht, onze actie en een veilige terugkeer naar huis.

Steeds weer wordt Jezus belachelijk gemaakt. Grote supersterren zoals Madonna binden zich aan het kruis tijdens hun shows, en ook in populaire films en shows wordt Jezus op blasfemische wijze afgebeeld. Lady Gaga gebruikt religieuze symbolen en Jezus-beeldspraak provocerend, bijvoorbeeld in haar nummer 'Judas' en controversiële clips op een manier die spot en minachting toont. Ook rappers als Kendrick Lamar, Lil Nas X, Lil Dicky, DaBaby en Demi Lovato maken Jezus belachelijk door hem af te beelden met een doornenkroon of op het kruis in ongepaste scènes. Zo speelt Cynthia Erivo, een biseksuele en queer-identificerende vrouw, Jezus in de musical Jesus Christ Superstar bij het Hollywood Bowl in Los Angeles. Comedians als Sarah Silverman doen uitspraken als "I hope Jews did kill the Christ, I'd do it again," terwijl films als Habit een vrouwelijk personage met een Jezus-fetisj portretteren waarin de rol van Jezus wordt ingevuld door Paris Jackson, de dochter van Michael Jackson, in schokkende, ongepaste scènes. Lil Nas X die met religieuze symboliek speelt en zichzelf neerzet als een zondaar die daalt naar de hel; en Ethan Klein die met grove woorden zegt dat hij Jezus "weer zou kruisigen." 

Ook in Nederland wordt Jezus openlijk bespot, bijvoorbeeld in een uitzending van de NTR uit 2020 waarin de Sinterklaasnieuwsreeks een fictieve plaats 'Kruisigem' toont met een kruis op de achtergrond. De verwijzing naar het woord 'Kruisig Hem' als de plek van aankomst van Sint Nicolaas is een respectloze knipoog naar het christelijke kruisigingsverhaal, terwijl het spotten met de profeet Mohammed vrijwel ondenkbaar is vanwege de dreiging van geweld en maatschappelijke gevoeligheid.

Netflix, dat al eerder controversie veroorzaakte met de seksuele uitbuiting in de film Cuties (2021), zet deze trend voort met de animatieserie Paradise P.D.. In een aflevering wordt Jezus getoond als een wapenbezittende figuur die van het kruis afdaalt om zijn vervolgers te vermoorden en daarna seksuele handelingen verricht met twee vrouwen. Deze grove en pornografische beelden worden gepresenteerd als kritiek op wapenbezit, maar steken schril af tegen de respectloze spot met het christendom. Terwijl zelfs milde satirische afbeeldingen van Mohammed leiden tot massale publieke verontwaardiging, racismebeschuldigingen en angst voor geweld, blijft deze expliciete blasfemie tegen Jezus vrijwel ongemoeid door de media en het grote publiek.

Nog een voorbeeld van deze trend is Riccardo Simonetti, de LGBTQ+ goodwill ambassadeur van de Europese Unie, die poseerde als de baardige Maagd Maria voor de cover van een queer magazine. In een queer interpretatie van de Heilige Familie, gehuld in de kleuren van de transgender vlag, verscheen Simonetti met een dikke baard, witte mantel en blauwe sluier, terwijl hij een babypop als Jezus vasthield. Deze fotoshoot leidde tot felle reacties van christenen online. 

Dit patroon is meer dan alleen een culturele uiting; het is een vorm van treiteren gericht op de zachtmoedigen, op degenen die vanuit liefde en geduld handelen. Jezus wordt keer op keer het doelwit van pestgedrag, juist omdat hij zachtmoedig is en waarden uitdraagt die botsen met een wereld vol conflicten en cynisme. 

Sinds Jezus zichzelf als zachtmoedig beschreef, zien sommigen Hem als een zwakkeling. Niets is minder waar. Voor velen roept 'zachtmoedigheid' het beeld op van passiviteit, iemand die zich gemakkelijk laat overrulen, iemand zonder ruggengraat, zwak. In het Griekse Nieuwe Testament komt het woord voor zachtmoedig van het Griekse praus. Dit betekent niet zwakheid; het duidt op kracht die onder controle is gebracht. De oude Grieken gebruikten het woord om een wild paard te beschrijven dat getemd was en naar het bit luisterde. In bijbelse zin betekent zachtmoedig zijn dus dat iemand zijn kracht heeft gekanaliseerd in dienst van God.

Mannen die Jezus als zwakkeling zien, zijn vaak dezelfde die niet de moed hebben om bijvoorbeeld bij het Franse vreemdelingenlegioen te gaan om mentale en fysieke kracht te ontwikkelen. Het gebrek aan zelfbeheersing (bijvoorbeeld door verdorvenheid, gulzigheid, trots of luiheid) toont juist spirituele zwakte. Zelfdiscipline is een eigenschap van de sterken.

"Christen zijn is niet voor watjes. Het vergt een echte man om voor God te leven — veel meer dan om voor de duivel te leven." — Johnny Cash

Een oldschool martial artist die door een schurk wordt uitgedaagd, zal deze niet onnodig pijn doen omdat hij zijn kracht kent. Dit is kracht onder controle. Het gaat om het maken van eerbare keuzes, het nemen van verantwoordelijkheid en het dragen van de eenzaamheid die leiderschap met zich meebrengt.

Wat opvalt, is dat het respect voor Jezus en het christendom in veel delen van de wereld heel anders wordt behandeld dan in Europa. In landen als Noord-Korea, Saudi-Arabië, Afghanistan, Libië en Somalië is de Bijbel volledig verboden; bezit of lezen kan zware straffen opleveren. In andere landen zoals China, Iran, Eritrea, Maleisië, Marokko en Singapore is de Bijbel strikt gereguleerd en mag deze alleen via officiële kanalen bestaan. Dit contrast wordt bijzonder schrijnend wanneer mensen uit deze landen naar Europa komen, waar zij zelf afkomstig zijn uit culturen waarin het christendom verboden is, maar waar het in de Westerse samenleving juist openlijk bespot en belachelijk gemaakt kan worden. Terwijl moslims vaak beschermde status genieten rond hun heilige teksten uit angst voor maatschappelijke of gewelddreiging, blijft de Bijbel en het christelijk geloof kwetsbaar voor spot, satire en culturele minachting. Dit laat zien hoe diepgeworteld de dubbele moraal is: zachtmoedige overtuigingen, of het nu gaat om mensen of geloof, worden in veel contexten blootgesteld aan pesterij en disrespect, zelfs wanneer de bron van kracht en liefde juist in bescherming en geduld ligt.

Pestgedrag en zachtmoedigheid bij dieren
Maar het stopt niet bij mensen. Deze neiging tot treiteren richt zich ook op de meest kwetsbare dieren - de zachtmoedigen die geen kans hebben zich te verdedigen. Neem bijvoorbeeld de kip, het meest misbruikte dier op aarde. Jezus noemde zichzelf ook een 'hen die haar kuikens bijeenbrengt' (Mattheüs 23:37; Lucas 13:34) en sprak daarmee over zijn zachtmoedige, beschermende aard. Helaas worden juist de zachtmoedigen – mensen die niet vechten maar liefhebben – het hardst getroffen door pesten en onrecht. Kippen brengen hun hele leven door in overvolle, donkere kooien zonder daglicht of ruimte om hun natuurlijke gedrag te vertonen. Hun bestaan is één lange marteling, van het schuren tegen elkaar in kleine ruimtes tot het ontnemen van hun vrijheid.

Ook koeien — zachte, zachtaardige dieren - worden onderworpen aan schrijnende praktijken. Ze worden gedwongen steeds opnieuw zwanger te raken, waarna hun kalveren kort na de geboorte worden weggenomen, zodat de melk voor menselijke consumptie gebruikt kan worden. Veel koeien eindigen als zogenaamde "downer cows," dieren die niet meer kunnen opstaan en alsnog geslacht worden, ondanks hun lijden.

Lammetjes en kalfjes, onschuldig en kwetsbaar, worden gescheiden van hun moeders om de vlees- en zuivelindustrie te bedienen. Dit is pure pestcultuur: het treiteren, mishandelen en uitbuiten van de zachtmoedigen die geen stem hebben.

De tragische ondergang van de zachtaardige Falklandwolf
Een schrijnend voorbeeld van hoe zachtmoedigheid kan leiden tot ondergang is het verhaal van de warrah, ook wel bekend als de Falklandwolf. Toen Engelse zeelieden in 1690 voet aan wal zetten op de boomloze Falklandeilanden, ontmoetten ze een vriendelijk, onbevreesd dier dat zich als een huisdier gedroeg. Deze enige inheemse landroofdier van de archipel, dat eruitzag als een kleine wolf of vos, werd al snel gezien als een plaag.

In plaats van agressie toonde de warrah zich zachtaardig en nieuwsgierig, wat zijn ondergang betekende. Omdat het niet vluchtte en zelfs bij mensen kwam, werd het gemakkelijk gedood. Kolonisten beschuldigden het van het doden van schapen, ondanks dat het vaak paniek bij het vee was die tot ongelukken leidde. Uiteindelijk werd de warrah massaal bejaagd, en in 1876 werd het laatste exemplaar geschoten - slechts 43 jaar na de voorspelling van Charles Darwin dat het zou uitsterven.

Dit verhaal weerspiegelt het bredere patroon van hoe zachtaardige wezens, menselijk of dierlijk, het slachtoffer worden van angst, onbegrip en pesterijen, ondanks hun innerlijke kracht en waarde.

Maar de dubbele moraal is schrijnend: het lijkt 'veilig' om christenen te pesten omdat hun geloof oproept tot verdraagzaamheid en vergeving, terwijl spot met de islam vaak als gevoeliger wordt gezien vanwege de soms heftige reacties vanuit die gemeenschap. Dit pestgedrag jegens christenen is een actuele realiteit die voortbouwt op een lange geschiedenis van spot en vervolging.

Een verontrustend politiek compromis
Op 7 mei 2025 werd Ahmed al-Sharaa — voormalig leider van Hay'at Tahrir al-Sham (HTS) en sinds eind 2024 interim-president van Syrië — officieel ontvangen in Parijs door president Emmanuel Macron. Wat dit bezoek des te schrijnender maakt, is dat onder zijn leiderschap christenen in Syrië actief worden vervolgd. Er zijn meldingen van moord, intimidatie, gedwongen verdrijving, confiscatie van christelijk eigendom en aanslagen op kerken. Zo werd op 22 juni 2025 de Mar Elias-kerk in Damascus getroffen door een zelfmoordaanslag waarbij meerdere gelovigen omkwamen, en in delen van Idlib en Aleppo werden christelijke gezinnen uit hun huizen verdreven en hun kerken vernield.

De vergeten vervolgde christenen
Interessant is ook de manier waarop velen uit christelijke kring zich massaal inzetten voor conflicten zoals Gaza en Oekraïne, terwijl er helemaal geen aandacht wordt gegeven aan de miljoenen christenen die wereldwijd worden vervolgd, gediscrimineerd en gedood om hun geloof. Volgens Open Doors worden jaarlijks ongeveer 340 miljoen christenen geconfronteerd met ernstige vervolging. Dat betekent dat er elke dag gemiddeld 13 christenen om hun geloof worden vermoord, tientallen worden ontvoerd en honderden worden lastiggevallen of gevangen gezet.

Deze zachtmoedige groep mensen wordt compleet genegeerd in het publieke debat en blijft in de schaduw, terwijl zij juist het slachtoffer zijn van het pestgedrag van extremisten en autoritaire regimes.

Een wereld vol pestkoppen
Wat hier speelt is niets minder dan een cultuur van pestgedrag: mensen die vanuit zachtmoedigheid en liefde handelen, worden getreiterd en aangevallen, zowel in religieuze uitingen als in de omgang met dieren. We zien het terug in de manier waarop media, entertainment en zelfs openbare instellingen Jezus bespotten. We zien het in de manier waarop miljoenen dieren dagelijks worden mishandeld, opgesloten, gescheiden van hun jongen en gedood zonder pardon. En we zien het in het negeren van het lijden van vervolgde christenen wereldwijd.