Joden en Moslims: Broeders
Joden en Palestijnen delen niet alleen kerntradities zoals besnijdenis en rituele slacht, ze stammen ook af van dezelfde voorouders. Beide groepen komen voort uit een gemeenschappelijke Semitische oorsprong, wat hen – in zekere zin – tot "familie van hetzelfde bloed" maakt. Deze diepe verbondenheid zou juist een reden moeten zijn om conflicten vreedzaam op te lossen, zonder de rest van de wereld erin mee te sleuren.
Misschien ligt een deel van de weg naar vrede in het loskoppelen van tradities van geweld en in het omarmen van nieuwe ideeën die het leven respecteren, zoals veganisme of rituelen die gericht zijn op harmonie in plaats van schade. Als broeders van dezelfde wortels zouden Joden en Moslims elkaar kunnen zien als partners in het behoud van menselijkheid en mededogen, in plaats van als vijanden.
Halal slachterijen
Kosher slachterijen
Dansende Israeliers op 9/11
Feestende Palestijnen op 9/11
Een opvallende gelijkenis in het huidige debat is hoe kritiek steeds sneller wordt gesmoord door etiketten. Wie de daden of het beleid van Israël ter discussie stelt, wordt al gauw weggezet als antisemiet. Wie islamitische misstanden of ideologisch gemotiveerd geweld benoemt, krijgt het label islamofoob. In beide gevallen werkt het hetzelfde: het debat wordt monddood gemaakt nog vóór het inhoudelijk kan beginnen.
Zoals Dr. Norman Finkelstein — zelf Joods en zoon van Holocaustoverlevenden — benadrukt, is zionisme een politieke ideologie en geen synoniem voor Jodendom als religie of identiteit. Het structureel verwarren van die twee ondermijnt niet alleen het debat, maar ook de vrijheid van meningsuiting. Hetzelfde geldt wanneer kritiek op islamitisch extremisme automatisch als haat tegen moslims wordt geframed. Kritiek op ideeën is geen aanval op mensen.
Een volwassen samenleving moet in staat zijn misstanden te benoemen, zonder dat morele stopwoorden het gesprek voortijdig beëindigen.
Israel en zijn zionisme
Palestina met zijn Hamas
Kritische vragen die gesteld mogen worden
Waarom houdt Egypte de grens met Gaza grotendeels gesloten, en welke politieke, veiligheids- en internationale factoren spelen daarbij een rol?
Welke rol speelde Larry Silverstein vóór en na 9/11, en hoe toevallig is het dat zijn kinderen Roger en Lisa op die ochtend ook niet in het WTC waren omdat ze te laat kwamen? Statistisch gezien, hoe groot is de kans dat zowel hij als beide kinderen precies op dat moment buiten het getroffen deel van het gebouw stonden?
Hoe kon de aanval van 7 oktober plaatsvinden ondanks de Israëlische inlichtingen- en veiligheidsapparaten, en welke verklaringen zijn hiervoor gegeven?
Als er sprake was van een hongersnood in Gaza, waarom is dat dan niet zichtbaar in de openbaar gemaakte beelden van deze executies? Hoe verklaren we dit?
Ze hebben Christus nodig...
Islamitische terrorist ontmoet Jezus
Orthodoxe jood ontmoet Jezus
Importeren we nu ook elkaars oorlogen?
Het is begrijpelijk dat mensen meeleven met conflicten elders, maar het wordt problematisch wanneer de politiek zich vastbijt in het kiezen van een kant, terwijl de eigen problemen blijven liggen. Politieke partijen spreken zich fel uit — de één voor Israël, de ander voor Palestina — en trekken daarmee een buitenlands conflict het binnenlandse debat in.
Ondertussen kampt Nederland met woningnood, groeien tienduizenden kinderen op in armoede, en verkeren onze spoorlijnen, bruggen en tunnels in slechte staat door jarenlang achterstallig onderhoud. Er is hier meer dan genoeg dat aandacht en energie vraagt.
Door buitenlandse conflicten te importeren, importeren we ook polarisatie. Dat leidt af van wat werkelijk nodig is: het oplossen van problemen die het dagelijks leven van mensen hier direct raken.
Hoe is het mogelijk dat pro-Palestina activisten geen enkele compassie tonen voor een burger als Shani Louk — een jonge vrouw die militaire dienst weigerde en bekendstond als pacifist?