Links-georiënteerden en het Messiah-complex: reddersmentaliteit en paternalistische controle
Wie is hier de echte fascist?
Wie kent ze niet: Westerse goeddoeners die trots poseren bij Afrikaanse weeshuizen of ontwikkelingsprojecten, glimlachend met een kind in hun armen alsof zij de wereld redden. Ze adopteren kinderen, organiseren inzamelingsacties en pronken met hun goede daden op sociale media, terwijl kinderen dichter bij huis, in arme Europese wijken of onderdrukte gemeenschappen, over het hoofd worden gezien. Ze nippen van hun rooibosthee terwijl ze asielzoekers de lokale taal onderwijzen, terwijl lokale kinderen achterblijven in lezen en schrijven en ouderen in eenzaamheid wegkwijnen. Het beeld dat ze creëren is dat van nobele redders, maar een nader onderzoek onthult een ander verhaal: een Messiascomplex dat volledig de autonomie, cultuur en waardigheid van degenen die ze zogenaamd "redden" negeert.
Het Messiascomplex verwijst naar het geloof dat men geroepen is om anderen te redden, vaak zonder de capaciteiten of autonomie van degenen die geholpen worden te erkennen. In adoptie en hulpverlening betekent dit dat Westerse hulpverleners vaak aannemen dat Afrikaanse kinderen hulp nodig hebben en dat zij, de Westerse "redders", de oplossing zijn. Dit leidt tot een paternalistische houding die de eigenwaarde en capaciteiten van de betrokken kinderen en gemeenschappen ondermijnt.
Tegelijkertijd leven in Europa, bijvoorbeeld in Moldavië, duizenden kinderen in armoede en hebben zij dringend hulp nodig. In 2022 ontvingen 56.000 kwetsbare Moldavische gezinnen noodhulp, en duizenden kinderen met een handicap of vluchtelingenkinderen hebben extra ondersteuning nodig bij hun onderwijs. Ondanks deze urgente noden richten Westerse hulpinspanningen zich vaak op Afrika, terwijl kinderen in Europa over het hoofd worden gezien.
Dit roept de vraag op: waarom voelen Westerse hulpverleners zich meer aangetrokken tot Afrikaanse kinderen dan tot hun Europese tegenhangers? Is het omdat Afrikaanse kinderen "exotischer" lijken, of omdat de hulpverlener daar gemakkelijker de rol van redder kan spelen? Het Messiascomplex speelt hier een centrale rol: eigenwaarde wordt ontleend aan het idee anderen te redden, in plaats van echte partnerschappen aan te gaan met de gemeenschappen die men beweert te helpen.
In sociaal-politieke contexten zien we een vergelijkbare dynamiek bij linkse progressieven die zichzelf presenteren als verdedigers van gemarginaliseerde groepen. Hun gedrag vertoont kenmerken van het Messiascomplex: de overtuiging dat zij de enigen zijn die kunnen redden, beschermen of onderwijzen, terwijl de groep die zij zogenaamd helpen als inferieur wordt beschouwd.
Deze houding manifesteert zich in drie typen binnen de zogenoemde "inferieure groep":
-
De laagopgeleide of minder capabele groep: voelt zich soms daadwerkelijk inferieur of wordt zo gepositioneerd door de redder; hun afhankelijkheid wordt versterkt en hun autonomie ontkend.
-
De zelfbewuste groep: gebruikt de naïviteit van de redder om voordeel te halen uit sociale steun of privileges; men blijft ogenschijnlijk afhankelijk terwijl men volledig zelfstandig kan functioneren.
-
De waakzame groep: ziet het hulpaanbod als neerbuigend en voelt zich beledigd; hun onafhankelijkheid ondermijnt het idee van redden, waardoor ze vaak worden weggezet als rechts of contraproductief.
Het paradox van "anti-racisme" en censuur
Naast subtiel paternalistisch gedrag, tonen sommige linkse progressieven ook een agressieve dominantie: het zwijgen opleggen van degenen die hun ideeën of waarden in twijfel trekken. Ironisch genoeg gebeurt dit onder het mom van inclusiviteit of sociale rechtvaardigheid, terwijl het in werkelijkheid discriminerend en intolerant is.
Voorbeelden:
-
Smaad en belachelijk maken: kritische stemmen worden publiekelijk vernederd ongeacht de argumenten.
-
Sociale en professionele uitsluiting: wie niet volledig conformeert aan de heersende ideologie, riskeert carrière, sociale connecties of reputatie.
-
Gewelddadige escalatie: zoals bij Pim Fortuyn, waar politieke tegenstanders niet alleen verbaal werden aangevallen, maar ook fysiek en fataal werden bedreigd.
Een schrijnend voorbeeld van agressie binnen deze kring was de daad van Margriet Goris, die in 2002 een taart gevuld met uitwerpselen naar Pim Fortuyn gooide. Dit werd breed veroordeeld, ook binnen linkse kringen, maar illustreert de escalatie van ideologische superioriteit naar intimidatie en geweld.
De rol van media en platforms
De publieke opinie wordt in belangrijke mate gevormd door media en platforms zoals Wikipedia. Ooit geprezen om haar neutraliteit, wordt Wikipedia nu vaak bekritiseerd vanwege politieke vooringenomenheid. Larry Sanger, mede-oprichter van Wikipedia, heeft herhaaldelijk zijn bezorgdheid geuit dat de site haar neutraliteit heeft opgegeven en een instrument is geworden van het "linkse establishment". In 2022 zei hij:
"Linkse mensen zijn meedogenloos als het gaat om het doordrukken van hun standpunt en het gebruiken van de organen van de massamedia — en ik denk dat Wikipedia nu deel uitmaakt van de massamedia."
Deze vooringenomenheid is niet slechts theoretisch — ze komt ook tot uiting in concrete gevallen. Toen de 23-jarige Oekraïense vrouw Iryna Zarutska op brute wijze werd neergestoken in een trein in Charlotte, North Carolina, waren de feiten glashelder: zij werd vermoord door een veelpleger, Decarlos Brown Jr., die werd aangeklaagd voor moord met voorbedachten rade. Toch begonnen Wikipedia-redacteuren vrijwel direct, nadat er een artikel getiteld "Killing of Iryna Zarutska" was aangemaakt, te pleiten voor verwijdering. Bovenaan de pagina verscheen een waarschuwing dat het artikel "was genomineerd voor verwijdering," en achter de schermen werd betoogd dat dit incident geen encyclopedische relevantie zou hebben.
Deze selectieve censuur toont precies het probleem van Wikipedia's ideologische greep: ongemakkelijke waarheden die niet passen in het gewenste narratief worden gebagatelliseerd, gewist of krijgen nooit de kans om bekend te worden. Op die manier nemen platforms die zich voordoen als neutrale scheidsrechters van informatie actief deel aan het bepalen welke tragedies ertoe doen en welke stilletjes worden vergeten.
Deze selectieve filtering versterkt ook het Messias-complex: het presenteren van een gecontroleerde versie van de werkelijkheid die de morele superioriteit van progressieve bewegingen bevestigt, terwijl afwijkende stemmen worden gemarginaliseerd.
Geweld en fascistische escalatie
Op 10 september 2025 werd de conservatieve activist Charlie Kirk neergeschoten en gedood terwijl hij een lezing gaf aan de Utah Valley University. De aanval illustreert het gevaar van een ideologie die zichzelf als moreel superieur beschouwt en weigert afwijkende meningen te tolereren. Het geweld tegen Kirk laat zien hoe het Messiascomplex, wanneer het geradicaliseerd wordt en versmelt met ideologische obsessie, kan escaleren tot daadwerkelijke fysieke agressie.
De conservatieve vader van twee kinderen, bekend om zijn spannende debatten met studenten in het hele land, werd getroffen door een enkele kogel terwijl hij op woensdagmiddag tot een menigte sprak aan de openbare universiteit in Orem. Hij zakte onmiddellijk in elkaar nadat hij door het vuur geraakt was. Kirk laat zijn vrouw Erika achter, met wie hij een driejarige dochter en een zoon van 16 maanden had. Het stel vierde in mei hun vierde huwelijksverjaardag.
Tegelijkertijd laten bewegingen zoals Black Lives Matter systematische dubbele standaarden zien. BLM wordt gevierd, terwijl "White Lives Matter" onmiddellijk wordt afgedaan als racistisch of extremistisch. Deze hypocrisie legt de autoritaire inslag binnen progressieve kringen bloot: censuur, morele superioriteit en het uitsluiten van elk tegenverhaal.
Conclusie
Het Messiascomplex bij bepaalde linkse progressieven leidt tot paternalistisch gedrag, afhankelijkheid, censuur, en soms zelfs geweld. Hun eigen morele kader staat boven de autonomie en veiligheid van anderen. De combinatie van ideologische obsessie, mediabias, selectieve hypocrisie en agressieve acties zoals bij Pim Fortuyn en Charlie Kirk toont een fascistisch patroon: een geloof in eigen superioriteit dat kritiek, afwijking en zelfs levensbedreigend gevaar niet tolereert.
Het patroon is duidelijk: progressieven die zichzelf als redders zien, ondermijnen systematisch de autonomie van degenen die ze beweren te dienen, versterken hun eigen morele superioriteit en creëren een cultuur van controle en angst. Europa en de VS worden zo langzaam verarmd — niet alleen economisch, maar ook in veerkracht, autonomie en toekomstperspectief. Wat ogenschijnlijk altruïsme is, onthult zich als paternalistisch en soms levensgevaarlijk fanatisme.
Tyler Robinson (22), de vermeende moordenaar van Charlie Kirk, identificeerde zich openlijk met extreemlinkse ideologie. Hij had Kirk bestempeld als een "fascist," was in een relatie met een transgender partner en bespotte de FBI-klopjacht via Discord slechts enkele uren na de schietpartij. Volgens berichten bewaarde hij kogelhulzen met ingegraveerde leuzen als "Hey fascist! Catch!," "If you read this, you are gay, LMAO," en "Oh Bella Ciao…" — een verwijzing naar het Italiaanse partizanenlied dat vaak wordt geassocieerd met communistische en extreemlinkse verzetsbewegingen.
Veelzeggend is dat Robinson zichzelf een "antifascist" noemde, terwijl zijn methoden juist de tactieken weerspiegelden die hij beweerde te bestrijden: censuur, intimidatie en geweld. Charlie Kirk daarentegen stond bekend om zijn inzet voor debat, dialoog en overtuigingskracht. Net zoals het kwaad zich vaak voordoet als deugd, onthulde deze zelfverklaarde "antifascist" zijn ware aard niet door woorden, maar door kogels.
Ontmoet zij/hen… In Marcus 5:1–20, Lucas 8:26–39 en Matteüs 8:28–34 ontmoet Jezus een man die bezeten is door een legioen demonen. Wanneer Jezus de demon vraagt naar zijn naam, antwoordt deze:
"Mijn naam is Legioen, want wij zijn velen."
Hypocrisie
📌 Mensen vermoorden vanwege hun mening = Fascisme
📌 Voorkeursbehandeling bij aanwerving = Racisme
Links haat Charlie Kirk en beweert dat hij transfobisch en homofobisch is—wat niet waar is en tegenstrijdig wordt bevestigd door zijn eigen video's. Hij heeft andere waarden, maar heeft gezegd dat hij niemand haat. Ondertussen steunt links Palestijnen die openlijk transfobisch en homofobisch zijn.
Dus waarom zwaait de radicale linkse beweging met pro-Palestijnse vlaggen terwijl ze de brute realiteit van islamistische regimes negeren? Kerken worden aangevallen, christenen vermoord, vrouwen verkracht, homoseksuelen vervolgd — en toch geen protesten van links. Waarom?
Omdat hun alliantie ideologisch is, niet moreel. De radicale linkse beweging ziet islamisme als een middel tegen westerse waarden, zelfs als dat betekent dat ze wegkijken van misogynie, homofobie en religieus geweld. Het is geen solidariteit — het is hypocrisie.
Ze lijden ook aan historische amnesie. In hun tunnelvisie is alleen de witte man schuldig aan slavernij — terwijl bijna elke beschaving slavernij heeft beoefend, en het nog steeds bestaat in plaatsen zoals Saoedi-Arabië. Maar dat past niet in hun verhaal. Hun raciale blik wordt niet gedreven door gerechtigheid, maar door wrok en haat. Als links (Antifa, BLM enzovoort) werkelijk zou opkomen voor mensenrechten, zouden ze protesteren tegen kindhuwelijken, eergerelateerd geweld en anti-LHBTQ-onderricht — ongeacht religie. Maar dat doen ze niet. Hun stilte zegt alles.
Terwijl Nigeriaanse christenen worden afgeslacht door islamitische extremisten, staan liberalen in de rij om 'Free Palestine' te scanderen – dezelfde BLM-beweging, maar dan in een nieuw jasje.
Dit gaat niet om 'vrijheid'. Het gaat om het haten van de westerse civilisatie en het effenen van de weg voor een overname door de islam. Vraag Europa maar hoe het overspoelen van hun landen met moslims heeft uitgepakt.
Christelijke levens staan niet hoog in de slachtofferlijst van links. Je kunt levend verbrand worden en het zal hen niet kunnen schelen, omdat je de "verkeerde" religie hebt. Links verdedigt niet de onderdrukten, maar juist degenen die het Westen het meest haten.
Er is tot nu toe meer dan 2 miljoen ton hulp naar Gaza gestuurd, plus meer dan 130 miljoen maaltijden van GHF. Volgens recente rapporten krijgt elke persoon daar dagelijks meer dan 3000 calorieën. We hebben het over een bevolking die juichte, lachte en zelfs spuugde op Shani Louk, het pacifistische meisje dat slachtoffer werd van de aanval tijdens het NOVA-festival.
Ondertussen zijn in Jemen meer dan 200.000 mensen gestorven door honger. Daar gaat bijna geen hulp naartoe, en er wordt nauwelijks over gesproken in het internationale activisme. Het lijkt er dus op dat de steun voor Gaza meer bedoeld is om te laten zien hoe 'moreel goed' men is, dan om echte honger te bestrijden. Hierdoor blijven andere Arabische bevolkingsgroepen, zoals de Jemenieten, in de kou staan.
Links viert de dood van een mens
Links had een hekel aan Charlie Kirk omdat ze beweren dat hij transfoob en homofoob was. Links houdt van Palestijnen die openlijk transfoob en homofoob zijn.
Veel leden van het Europees Parlement uit de rechtse fracties EPP, ECR en Patriots wilden dat het Europees Parlement tijdens de plenaire zitting van vandaag een minuut stilte zou houden voor Charlie Kirk.
In het denken van links is er geen ruimte voor debat – alleen voor geweld, intolerantie en haat. Samenleven met mensen die andere opvattingen hebben, is voor hen onmogelijk.
Wanneer politiek debat verandert in het vieren van iemands dood, is er iets grondig misgegaan. Dat sommigen blij zijn met het overlijden van een man die juist stond voor dialoog en begrip, laat een verontrustende verschuiving in ons moreel kompas zien. In elke ideologie – links, rechts of anderszins – zou er ruimte moeten zijn voor debat, niet voor ontmenselijking.
Terwijl de EU weigerde Charlie Kirk zelfs maar een minuut respect te geven – een slachtoffer van een politieke moord – eerden ze George Floyd, een crimineel die werd gedood door agenten die zwart, wit en Aziatisch waren. Daarmee worden de schaamteloze dubbele standaarden van media, politiek en activisme blootgelegd.
Dat juichen om de dood van onschuldigen, van wie kennen we dat ook alweer..
Afghanaanse moslima Fatima Payman, sinds 2022 senator voor West-Australië, bespotte de moord op Charlie Kirk in een TikTok-video. Ze noemde hem een "verschrikkelijk persoon" en haalde spottend uit naar mensen die om hem rouwden. Haar woorden: "RIP-wat je ook wilt dat het betekent. Sommigen zeggen: geen vrede. Vul zelf maar in." In 2024 verliet Payman de Labor Party en richtte haar eigen politieke beweging op: Australia's Voice, gebaseerd op progressieve identiteitspolitiek.
Somalische moslima Ilhan Omar bespotte Charlie Kirk na zijn moord-ze noemde Republikeinen "vol stront" omdat ze om hem rouwden. Volgens al jarenlang circulerende beschuldigingen trouwde ze haar eigen broer om Amerikaans staatsburgerschap te verkrijgen. Ze bouwde haar carrière op linkse identiteitspolitiek, terwijl ze blanke mannen bestempelde als de grootste binnenlandse dreiging.
Aan hun vruchten zult u hen herkennen.
Overigens, Ilhan Omars inmiddels beruchte uitspraak "Some people did something" was niet alleen respectloos - het was ronduit schandelijk. Terwijl Amerika rouwde om het verlies van 3.000 levens op 9/11, bagatelliseerde zij de aanslag. Iemand die zo over terrorisme spreekt, heeft niets te zoeken in het vormgeven van wetten.
Invloed van linksextremisme op universiteiten
Een goede leraar leert je niet wat, maar hoe te denken!
Op X (voorheen Twitter) schreef Harry Pettit (docent sociale geografie aan Radboud Universiteit (Nederland)) (2025, bron msn.com) :
"Het is tijd om af te maken waar de Palestijnen op 7 oktober mee begonnen zijn." "Ik stop niet tot Israël verdwenen is."
De naam van de docent is niet openbaar gemaakt in de berichtgeving maar na de moord op Charlie Kirk schreef een docent werkzaam op het Bornego College in Heerenveen (Nederland) die les geeft in levensbeschouwing, ethiek en filosofie, het volgende op sociale media (X en BlueSky) (zie bron, 2025)
"Fijne Charlie Kirkdag voor iedereen die het viert", met een hartje erbij
"Dode nazi's altijd goed", waarmee hij verwees naar Charlie Kirk
Op de vraag of je fascisten mag of moet doodschieten, schreef hij: "Interessant ethisch vraagstuk. Zal eens nadenken over een lesplan."
Neem hierbij in acht dat er tot dusver geen enkele racistische uitspraak van Charlie Kirk is gevonden. Wanneer citaten in context, dus geen snippets maar volledig tekst worden gelezen, vindt men niet de nazi die extreenlinks portretteert. Neem echter ook in acht, dat alles waar Charlie voor stond, hen tegen de borst stuitte, zoals Christendom en het traditionele gezin.
Uiteraard spreekt Harry Pettit (Radboud Universiteit) zijn steun uit aan de geschorste leraar en noemt het 'walgelijk' dat een collega onder vuur ligt omdat hij de dood van 'een racistische haatprediker' zou vieren. Ook hier gaat men door met de hetze zonder onderzoek te hebben gedaan naar Kirk, of bewust terzijde te schuiven wat haatprediken werkelijk is omdat zijn gedachtengoed niet in zijn straatje paste. Dat noemen we overigens fascisme! Als resultaat van zulke leraren krijg je zulke reacties van studenten (bron) 'Ook aan de Universiteit van Amsterdam zijn sommige studenten er niet rouwig om dat Kirk vermoord is. "Ik denk dat hij het verdiend heeft", zegt een studente. "Dat meen ik echt." Een andere studente vertelt: "Ik ben blij dat hij hier niet meer is. We moeten geweld gebruiken, omdat extreemrechts geweld tegen ons gebruikt."
Pettit reageert daarop dat hij zou wensen dat 'dit een van zijn studentes was'.
Scholen Marxistische broednesten van politieke intimidatie
Op de WUR in Wageningen geeft een andere extremist les, Margriet Goris die in 2002 een taart met uitwerpselen in het gezicht van Pim Fortuyn gooide. Zowel Jelle Goezinnen als Margriet Goris werden in mei 2002 gearresteerd in verband met de taartactie tegen Pim Fortuyn. Ze maakten deel uit van de Biologische Bakkers Brigade, een actiegroep die gelinkt werd aan het Leidse anarchistische collectief Eurodusnie. (bron)
Een paar weken na deze mensonterende actie en na een campagne van demonisering werd Pim Fortuyn dan ook neergeschoten door een extreemlinkse activist.
Tegenstanders ga je te lijf met woorden, discussies, niet met geweld, met smerige taarten en kogels. Dat is fascisme.
Onderzoeker Peter Siebelt gaat in het nieuwste nummer van zijn nieuwsbrief Wetenswaardigheden dieper op de zaak in. Siebelt, een internationale vraagbaak op het gebied van actiegroepen en terrorisme, is al maanden bezig het netwerk rond Volkert van der G. in kaart te brengen. Van der G.'s vroegere woonplaats Wageningen speelt hierin een belangrijke rol. Siebelt laat aan de hand van een stapel documentiemateriaal zien hoe diverse actiegroepen in de universiteitsstad met elkaar verbonden waren: taartgooiers en Volkert van der G. behoorden tot dezelfde kringen.
,,De schakel tussen Van der G. en de taartbrigades is Judith Scheltema", vertelt Siebelt. ,,Van der G., zijn vriendin Petra L. en Scheltema waren goede vrienden. Gezamenlijk was het drietal jarenlang in Wageningen actief tegen onder meer genetisch gemanipuleerd voedsel - Scheltema in de actiegroep NoGen, Petra L. in de Stichting Lekker Dier en Van der G. in de actiegroep de Ziedende Bintjes."
Volgens Siebelt woonde Scheltema enkele jaren samen met Van der G. op het alternatieve Wageningse wooncomplex Droevendaal. Momenteel bivakkeert ze met haar organisatie Vluchtelingen Onder Dak in het activistenbolwerk de Wilde Wereld, dat nauwe banden onderhoudt met het Leidse taartersbolwerk Eurodusnie. Bezoek van vreemden wordt niet op prijs gesteld in de Wilde Wereld. De politie is er al helemaal niet welkom.
Zwarte racist Lucas
De zwarte YouTuber Lucas Beyn heeft een video uitgebracht waarin hij zegt dat hij met 99,99% van de zwarte mensen heeft gesproken en beweert dat zij "totaal geen medeleven" tonen met wat er met Iryna in de trein is gebeurd. (bron)
Het is diep verontrustend om te zien hoeveel haat en onverschilligheid er bij sommige mensen bestaat. Tegelijk laat deze pagina gelukkig zien dat niet iedereen racistisch is, en dat er ook mensen zijn die wél compassie tonen en opkomen voor gerechtigheid, zoals de Hodgetwins.
Het herinnert ons eraan dat er, ondanks de duisternis, altijd momenten van menselijkheid en empathie blijven bestaan.
De Dwang van de Schreeuwende Minderheid
Lucas Beyn beweert dus in een video dat hij met 99,99% van de zwarte mensen heeft gesproken en dat zij "geen medeleven" tonen met wat er met Iryna in de trein is gebeurd. Een vals verhaal, typisch voor links: de meerderheid verkeerd voorstellen om mensen op te hitsen.
"En laten we duidelijk zijn: als het omgekeerd was geweest—als een witte man een minderheidsvluchteling had neergestoken—zou de media er onafgebroken verslag van doen. In plaats daarvan zijn er geen hashtags, geen wakes op kabelnieuws, geen politici die op de lessenaar slaan. Alleen stilte." - citaat van Ken Blackwell @kenblackwell19 , die over het vieren van Charlie's moord het volgende zegt: "Dit is haat zo duister dat het bloedvergieten toejuicht."
Iryna's muurschildering is vernield. In haar slaapkamer hing een BLM-poster. Ze was het slachtoffer van een gruwelijke misdaad. En toch wordt ze verguisd door links.
De Messiah complex van dwazen
Linkse rapporten altijd dubieus
Het Cato Institute heeft zojuist een rapport gepubliceerd waarin wordt beweerd dat rechts geweld veel vaker voorkomt dan links geweld, en ze brachten het uit in dezelfde maand dat Charlie Kirk werd vermoord.
Die timing is walgelijk, maar de gegevens zelf zijn nog erger!
The Daily Caller onthulde hoe Alex Nowrasteh's lijst handig belangrijke linkse daders wegliet die de balans hadden veranderd.
De dader van Waukesha reed in 2021 met zijn SUV door een kerstparade, waarbij zes mensen omkwamen en tientallen gewond raakten, na een reeks anti-blanke posts op sociale media, rapnummers tegen Donald Trump en steunbetuigingen aan Black Lives Matter.
Een lokale BLM-afdeling haalde zelfs geld op voor zijn borgtocht.
Jessica Doty-Whitaker werd doodgeschoten door BLM-demonstranten nadat zij of iemand uit haar groep "all lives matter" had gezegd. Haar zaak is nog steeds onopgelost, maar CATO heeft haar nooit meegeteld.
Een antinatalist pleegde in 2025 een bomaanslag op een IVF-kliniek, waarbij één persoon omkwam, en ook dat werd genegeerd.
Die weglatingen zijn niet klein. Als ze waren meegenomen, zou de categorie "links geweld" boven die van rechts zijn uitgekomen, waardoor de hele premisse van CATO's rapport in elkaar zou storten.
En natuurlijk is er nog een ander probleem met Nowrasteh's lijst: hij telt alleen dodelijke slachtoffers. Dat betekent dat sommige van de meest beruchte gevallen van politiek geweld van onze tijd volledig buiten beschouwing worden gelaten.
Het negeert de twee moordaanslagen op Donald Trump.
Het negeert de Republikeinse baseball-schietpartij van 2017 die Steve Scalise bijna het leven kostte.
Het negeert de poging tot mesaanval op Lee Zeldin tijdens de verkiezingscampagne.
Het negeert de brute aanval van een buurman op senator Rand Paul waarbij zijn ribben braken.
Het negeert de man die buiten het huis van rechter Brett Kavanaugh werd gearresteerd met plannen om hem te vermoorden.
Het negeert de bom die onder een Fox News-busje werd geplaatst maar niet afging.
Elk van deze gevallen is politiek geweld, en elk wordt uitgewist door CATO's kader.
Dit is geen eerlijk onderzoek. Het is manipulatie om rechts te belasteren en links goed te praten.
Want de waarheid is dat geweld bij links niet toevallig is, maar ingebouwd in hun filosofie. Zij geloven dat de overheid het wapen is, dat massa's hun spierkracht zijn en dat dwang hun weg naar de macht is.
Als links boos is, branden steden. Als links wordt uitgedaagd, worden tegenstanders met bedreigingen het zwijgen opgelegd. Als links verliest, is geweld het antwoord.
Rechts reageert op tragedies op een totaal andere manier. Wij wenden ons tot God, tot de gemeenschap, tot wakes en gebed. Wij geloven in heling, niet in brandstichting.
Dat is de kloof die CATO weigert te erkennen.
Links grijpt naar het vuur.
Maar rechts grijpt naar het geloof.
En totdat Amerika die waarheid onder ogen ziet, zullen geen nepstatistieken verbergen waar de echte epidemie van geweld vandaan komt.
Bron: Ken Blackwell
Wie was George Floyd?
George Floyd was een 46-jarige zwarte man die op 25 mei 2020 overleed tijdens een arrestatie door de politie van Minneapolis. Al voordat hij op de grond werd gelegd en geboeid was, gaf hij herhaaldelijk aan dat hij geen adem kon halen, met woorden als "I can't breathe", terwijl hij zich verzette tegen zijn arrestatie. Uiteindelijk lag hij geboeid op de grond toen voormalig agent Derek Chauvin, een blanke man, zijn knie ongeveer negen minuten op Floyds nek drukte. Drie andere agenten waren aanwezig: Tou Thao (Hmong/Aziatisch), J. Alexander Kueng (zwart) en Thomas Lane (blank).
Floyd had in het verleden enkele veroordelingen gehad. Het arrest op 25 mei 2020 had betrekking op een vermeend vals $20-biljet, niet op zijn eerdere veroordelingen. De officiële lijkschouwing concludeerde dat Floyds dood een homicide was, veroorzaakt door hart- en longstilstand terwijl hij door de politie werd vastgehouden, waarbij onderliggende gezondheidsproblemen en drugsgebruik een bijdragende factor waren, maar niet de primaire oorzaak. Een onafhankelijke autopsie, in opdracht van Floyds familie, concludeerde dat hij stierf aan verstikking door druk op nek en rug, waardoor de bloedtoevoer naar zijn hersenen werd verminderd.
Hoewel de rechtszaak tegen Derek Chauvin draaide om zijn handelen en niet om zijn afkomst, werd het incident door de Black Lives Matter-beweging onmiddellijk geracialiseerd. De aanwezigheid van agenten met diverse etnische achtergronden-waaronder een Aziatische en een zwarte collega-werd genegeerd ten gunste van een simplistische zwart-wit narratief. In naam van gerechtigheid werden vervolgens hele wijken platgebrand, inclusief winkels van zwarte ondernemers die niets met het incident te maken hadden. De beweging claimde op te komen voor zwarte levens, maar zweeg wanneer zwarte agenten het slachtoffer waren van geweld door zwarte daders.
Selectieve verontwaardiging werd de norm: niet het leven zelf, maar de politieke bruikbaarheid ervan bepaalde de aandacht.
Het is pijnlijk om mensen zijn naam te horen besmeuren met leugens, want ik kende de echte Charlie. Hij draaide niet om verdeeldheid, hij wilde mensen optillen, ongeacht waar ze vandaan kwamen of hoe ze eruit zagen. En eerlijk gezegd voelt dit allemaal nog steeds onwerkelijk. Ik huil nog steeds. Het is moeilijk te accepteren dat hij er niet meer is. Een man die zoveel gaf, die zovelen inspireerde, die ons veel te vroeg is ontnomen. Charlie Kirk was meer dan een leider – hij was een vriend, een broer en een echte Amerikaanse patriot.
Dubbele standaarden en symbolen: de vlaggenlogica van Antifa Nederland
2025 (bron) Het recente statement van Antifa Nederland over sfeeracties in voetbalstadions is tekenend voor een terugkerend patroon van ideologische inconsistentie. Enerzijds bewonderen ze clubs als FC St. Pauli, waar regenboogvlaggen, "Refugees Welcome"-banners en Antifa-symboliek vrij zichtbaar zijn. Anderzijds roepen ze op tot een verbod op de Nederlandse vlag in stadions, omdat deze zou worden misbruikt voor nationalisme en rechtsextremisme.
Dan vraag je je af: waarom is nationalistische symboliek problematisch, maar ideologisch beladen symboliek van links niet? Als de vlag van een natiestaat als nationalistisch en dus verwerpelijk wordt gezien, hoe is het dan te rijmen dat portretten van Karl Marx of Che Guevara – figuren die verantwoordelijk worden gehouden voor miljoenen doden onder communistische regimes – juist wél welkom zijn?
De kern van het probleem is deze: Antifa claimt tegen nationalisme te zijn, maar gebruikt selectief symbolen die hun eigen politieke agenda versterken.
Daarbij worden tegenstrijdigheden - zoals altijd - gemakshalve genegeerd.
De afwijzing van de Nederlandse vlag is geen principiële afwijzing van vlagverering an sich, maar een poging om een bepaald wereldbeeld op te leggen – een waarin 'juiste' symbolen ruimte krijgen, en andere simpelweg worden gecanceld.
Vrijheid van meningsuiting, ook in de vorm van vlaggen of sfeeracties, geldt in een democratische samenleving voor iedereen – of het nou een regenboog, een rood-zwarte Antifa-vlag of een rood-wit-blauwe Nederlandse is.
Dat zou ook Antifa moeten begrijpen. Of tenminste toegeven dat ze géén tegenstander van vlagverering zijn, zolang het maar hun vlag is.