Rusland & Oekraïne
In het conflict tussen Rusland en Oekraïne zijn het de burgers die lijden. Onschuldige mensen betalen de prijs terwijl hun leiders zich wentelen in macht en weelde.
Putins bloedlustige islamitische militie
Putin was toch christelijk? Dan laat je geen duivels op onschuldige burgers los.
Oekraïense kinderen (19.000) ontvoerd: een blik in Russische kampen
Moskou wordt beschuldigd van het ontvoeren en gedwongen deporteren van meer dan 19.000 Oekraïense kinderen. In wat mogelijk tot de gruwelijkste oorlogsmisdaden tot nu toe kan behoren, probeert de Russische staat naar verluidt een generatie Oekraïense kinderen om te vormen tot Russen.
Vergelijkbare praktijken zijn in het verleden ook toegepast door de Ottomanen, die kinderen uit veroverde gebieden ontvoerden en probeerden te assimileren binnen hun rijk.
Margarita Simonjan, een van de meest prominente woordvoerders van het Kremlin, verklaarde op televisie dat het waarschijnlijker is dat Poetin op de rode knop drukt dan dat hij Rusland een oorlog laat verliezen. "Aan de ene kant is dit verschrikkelijk, maar aan de andere kant gaan wij naar de hemel, terwijl zij gewoon zullen sterven… Uiteindelijk sterft iedereen," zei ze. (bron)
Volgens een rapport van het Bureau voor Democratische Instellingen en Mensenrechten (ODIHR) verkrachtten Russische soldaten een negen maanden oude baby voor de ogen van haar moeder. In Irpin werden meisjes en jonge vrouwen van 14 tot 24 jaar vastgehouden en verkracht in een ziekenhuiskelder; negen van hen raakten zwanger. In Zabuchchya werden lichamen gevonden met afgesneden oren en uitgetrokken tanden. In de stad Trostjanets ontdekten onderzoekers meerdere martelkamers. (bron, 2022)
Viktoriia Roshchyna: een journalist verloren in oorlog en marteling
Viktoriia Roshchyna was een Oekraïense freelance oorlogsjournalist van 27 jaar. Ze verdween in augustus 2023 tijdens haar verslaggeving in door Rusland gecontroleerde gebieden.
Haar lichaam werd in februari 2025 teruggegeven door Russische autoriteiten, maar was ernstig verminkt.
Bij onderzoek bleek dat meerdere interne organen ontbraken, waaronder de hersenen, ogen en een deel van de luchtpijp, en dat haar lichaam tekenen van marteling vertoonde, zoals kneuzingen en mogelijke wurging.
Roshchyna richtte zich in haar werk op geheime detentiecentra en de behandeling van Oekraïense burgers.
Haar dood geldt als een van de meest schrijnende voorbeelden van de risico's en repressie waarmee journalisten in conflictgebieden te maken hebben.
Het verhaal van haar leven en overlijden toont de extreme gevaren van oorlog en de gevolgen voor onschuldige mensen die proberen verslag te doen van wat er werkelijk gebeurt.