Een paar van mijn favoriete herinneringen:

  • De eerste keer dat ik de structuur van een sneeuwvlok zag, was in Oostenrijk.

  • Ik ving een zeepaardje toen we in diep water zwommen (Kroatië).

  • Elke ochtend heel vroeg sprongen dolfijnen uit de zee.

  • Ik zette bramen op dunne stokjes lopende in de bergen, en moeders maakte er bij thuiskomst jam van.

  • Kabouters zoeken in een bos in Oostenrijk die mijn ouders en oma hadden verstopt.

  • Vijgen verkopen op het strand als kind.

  • Dennenappels zoeken en in een tas stoppen – in de winter, diep in de bergen, terwijl het water uit de berg stroomde, zo sprookjesachtig. Vader was hout aan het hakken.

mijn uitzicht vanuit het raam van ons ouderlijk huis voordat het huis gestolen werd

  • Op 7-jarige leeftijd, pionier van Tito worden. Ja, het was communistisch Joegoslavië, maar ik herinner me niet het communistische aspect. Ik herinner me de loyaliteit tegenover het land en God.

  • De vele 'ruzies' met de nonnen omdat ik geen geduld had. Meer gekissebis eigenlijk.

  • Haar zo goud als de zon, ogen zo blauw als de zee, voeten zo snel als de mijne, altijd tegelijkertijd bij de finishlijn. De eerste jongen waar ik verliefd op werd. Milan uit een plaats genaamd Kamen. Ik denk dat ik 6 jaar oud was.

Ik herinner me veel. Zoals de eerste keer dat ik cola proefde, me verwonderde over de frisheid van 7UP, en bij mijn tante naar Michael Jacksons Thriller keek - terwijl ik voor het eerst pittige kip met hete eieren at. Ik was toen bijna vier jaar oud. Kinderen begrijpen meer dan je denkt. 

mijn favoriete plek om te bidden, bovenop de berg

Perziken, druiven, vijgen, olijven, alle soorten planten, bomen waar je van kon eten in de tuin.
Vuurvliegjes!!! Hoe magisch was dat. Ja, die waren er toen ook toen ik klein was.

Bij de nonnen in Dalmatië

En zo werd mijn jeugd ook een deel van jr's jeugd.
De bedoeling was dat het ook deel van de jeugd van zijn kind zou zijn, ipv als een gast een sigaar uit eigen doos te krijgen.

Kerstkaarten voor een Verpleeghuis

Terug in 1989, toen ik nog op de basisschool zat, fietste ik 's ochtends naar school tijdens de kerstperiode. Op weg daarheen kwam ik langs het verpleeghuis en zag ik de bewoners binnen zitten. Er stonden maar weinig kerstbomen of lichtjes, en de sfeer was behoorlijk somber. Dat vond ik sneu, dus besloot ik samen met mijn beste vriendin kerstkaarten voor hen te maken.

We gingen van deur tot deur, klopten aan en belden aan om de kaarten persoonlijk af te geven. De bewoners waren diep geraakt, en één van hen stond erop ons een rijksdaalder te geven als blijk van waardering. Onlangs, terwijl ik oude foto's bekeek in het huis van mijn moeder, vond ik een tekening die ze had bewaard. Ik had destijds een paar kerstscènes op A4-papier getekend en deze overgetrokken om snel meerdere kaarten te kunnen maken.