De gedragingen van mensen van de afgelopen weken brachten mij terug naar het verleden. Zoals mijn medebuspassagier — een naamgenoot van Alexander de Grote, die zo prachtig onderwezen werd door Aristoteles, maar hoe fijn moet zo'n leerling ook geweest zijn — resoluut zei: je moet je daar helemaal niet mee bezig houden. De duivel wijst steeds naar...
Onlangs kwam ik een oud bericht tegen met een scherpe en humoristische reactie. Iemand had erop gereageerd, en ik was volledig akkoord—zozeer zelfs dat ik hard moest lachen om de sarcastische toon.
In 2012 publiceerde ik het boekje onder het label Maximus, vernoemd naar een gedumpte haan die ik met liefde en geduld tam kreeg. Hij was de liefste, sociaalste haan die ik ooit heb gekend.
Ik volg de politiek niet. Niet omdat het me niets kan schelen, maar omdat het zelden gaat over wat er echt toe doet.
Heden op een kraempjen te Barendrecht gestaen. De kraem gedeelt met eenen makker, die sijne eigene waren had uytgestalt. Hy bracht mede verruckelijck vegan geback.
De prijsjes der soeten cieradekens hadt ik opzettelijck nederich gehouden, opdat de kindekens gelegenheid zouden hebben om te koopen, ende om de ouders te attenderen op de werkplaatssen...
Onlangs verscheen er een onthullend artikel over Sarkozy en de dubieuze rol die Libisch kapitaal mogelijk speelde bij zijn opkomst tot het presidentschap. Het is slechts een kwestie van tijd voordat meer stemmen zich durven te verheffen en het stilzwijgen doorbreken rond deze duistere wisselhandel in macht en invloed. Doch Sarkozy was geen eenling...